Unia Europejska rozważa wprowadzenie sankcji za cyberataki

W debatach prowadzonych na forum UE odnoszących się do problematyki cyberbezpieczeństwa pojawiają się głosy obawy przed nieuniknionym cyberatakiem, który będzie miał poważne konsekwencje dla Wspólnoty oraz jej członków. W związku z rosnącym poczuciem zagrożenia na gruncie unijnym powstał plan sankcji, mający na celu ukaranie cyberprzestępców. Miałyby one obejmować konkretne osoby, zamrażać ich aktywa wraz z równoczesnym wydaniem zakazu wstępu na terytorium poszczególnych państw. Projekt sankcji jest silnie forsowany przez siedem państw członkowskich UE, w tym Wielką Brytanię, Holandię i Litwę.

Plan unijnych sankcji budzi kontrowersje ze względu na ich domyślnego adresata. Z punktu widzenia Moskwy, to Rosja jest ich głównym celem. Z  kolei przedstawiciele Unii Europejskiej argumentują, iż nie są one wymierzone w Rosję, a w cyberprzestępców.

Specjaliści z NATO i UE wśród potencjalnych agresorów na zachodnie systemy informatyczne wskazują Rosję. Eksperci ds. cyberbezpieczeństwa zgodnie podkreślają, iż Kreml uczynił wojnę cybernetyczną i elektroniczną jedną z najważniejszych części swoich operacji wojskowych. Rosja obok Chin i Korei Północnej posiada wysoce zaawansowane narzędzia hakowania systemów komputerowych. Mowa tutaj przede wszystkim o zdolnościach szpiegowskich czy cyberatakach, które przeprowadzają często grupy przestępcze, by w ten sposób ukryć ich faktyczne źródło pochodzenia. Co więcej, holenderscy, brytyjscy i amerykańscy przedstawiciele jawnie oskarżają Moskwę o prowadzenie globalnej kampanii cyberataków, wymierzoną głównie w państwa zachodnie.

 W całym zamieszaniu istotną rolę odgrywa włoski rząd. Wielka Brytania wraz z państwami bałtyckimi szuka poparcia dla planu unijnych sankcji w Rzymie. Jednak włoska polityka ukierunkowana jest obecnie na poprawienie relacji z Moskwą. Dlatego też stanowcze poparcie sankcji przez Rzym może negatywnie odbić się na bilateralnych stosunkach z Rosją. Oznaką polepszania stosunków między tymi państwami mogą być słowa Matteo Salviniego, lidera włoskiej skrajnej prawicy, który publicznie odrzucił zarzuty wobec rosyjskiego mieszania się w proces wyborczy państw zachodnich.

Sytuację starano się załagodzić poprzez ogłoszenie publicznej deklaracji mówiącej, że unijny plan sankcji nie jest wymierzony bezpośrednio w Rosję. Jeremy Hunt, brytyjski minister spraw zagranicznych, próbując uspokoić opinię publiczną podkreślił, iż projekt ten nie powstał w celu ataku na Moskwę. Natomiast cały problem związany z domyślnym adresatem sankcji  wyjaśnił Linas Linkevicius, minister spraw zagranicznych Litwy, który stwierdził: „Nie  skupiamy  się na żadnym konkretnym podmiocie.” Rozszerzając swoją myśl wskazał na mnogość ewentualnych podmiotów wobec których wspomniane sankcje mogą mieć zastosowanie (nie wykluczając jednak Moskwy) –  „Jeśli Rosja nas zaatakuje, będziemy atakować Rosję. Jeśli ktoś inny nas zaatakuje, będziemy go atakować”.