Kluczowa rola odporności i zaufania w budowaniu cyberautonomii Europy

Na samym wstępie dyskusji pojawiły się słowa, podkreślające popularność pojęcia cyberautonomii w dzisiejszych czasach. Przywołano opinię m.in. J.C. Junkera czy kanclerz Merkel, które odnosiły się do konieczności zwiększenia europejskiej autonomii, również w wymiarze wirtualnym. Pierwszą problematyką poruszoną podczas dyskusji była próba zdefiniowana, czym tak naprawdę jest cyberautonomia. Słowa ekspertów zapytanych o próbę wyjaśnienia tego pojęcia sprowadzały się do kwestii odporności. Podkreślano, że w skali regionalnej pewna odporność może być skutecznie budowana, co z kolei pozytywnie wpływa na całokształt bezpieczeństwa, ponieważ daje możliwość przetrwania w przypadku określonych zmian sytuacji geopolitycznej czy braku dostępu do wirtualnych usług, od których współczesny świat jest uzależniony.

Edna Conway w swojej wypowiedzi podkreśliła, iż izolacjonizm w zakresie bezpieczeństwa, w tym szczególnie w procesie budowy cyberbezpieczeństwa, jest zjawiskiem niekorzystnym, ponieważ współpraca różnych podmiotów mających wpływ na tę dziedzinę, stanowi jeden z istotniejszych aspektów dla wzmacniania wspólnej odporności, która powinna być zgrana.

W nawiązaniu do słów Conway, Krzysztof Silicki, podkreślił znaczenie zdolności, jakie powinna mieć Europa. Mowa tutaj przede wszystkim o możliwości oceny ryzyka czy wskazaniu na cyberzagrożenia, które mogąc dotyczyć określonej usługi lub produktu. Stwierdził: „Powinniśmy to robić na poziome Unii Europejskiej, a nie indywidualnie jako pojedyncze państwa. Nasza Wspólnota powinna mieć własne zdolności by generować swoje opinie dotyczące produktów także spoza UE”. Obecnie Unia Europejska zainteresowana jest ściślejszą współpracą z innymi państwami, ponieważ bez tego nie jest możliwe dzielenie się wartościowymi rozwiązaniami w sferze cyberbezpieczeństwa.

Adam Roś z Samsung Polska, nawiązując do cyberautonomii wskazał, iż dla Samsunga bezpieczeństwo jest kluczową wartością. W procesie produkcji jest ono podstawą dla powstania końcowego produktu, co ma dawać gwarancję jego jakości. Podkreślił również, iż koncern współpracuje z uniwersytetami oraz bierze udział w różnorodnych programach bezpieczeństwa. W nawiązaniu do współpracy dodaje: „Jesteśmy zainteresowani współpracą prywatno-publiczną i kształtowaniem cyberbezpieczeństwa”. Roś odwołał się również do rozwoju innowacyjności oraz pracami nad nowoczesną technologią, wskazując że Samsung otworzył kilka centrum sztucznej inteligencji i zaprasza do współpracy najlepszych badaczy w tej specjalizacji. Technologia AI to jedynie środek, który może pomóc w budowaniu odporności lub samej reakcji na zagrożenia, ze względu na to, iż wykrywa on zachowania niestandardowe w procesie samouczenia.

„Co Unia Europejska myśli o cyberautonomii?” został zapytany Jakub Boratyński podczas dyskusji. Nawiązał on do wypowiedzi swojego poprzednika – Krzysztofa Silickiego – i podkreślił znaczenie europejskich zdolności w omawianym aspekcie. W swojej wypowiedzi odniósł się do dotychczasowych regulacji wypracowanych przez ustawodawstwo unijne, jak np. Dyrektywa NIS czy RODO. Mają one duże znaczenie, co widać m.in. po ostatniej sytuacji związanej z wyciekiem danych z portalu Facebook. Dzięki tego typu normom i wspólnotowemu prawu wspomniany wyżej problem został niemalże natychmiast pokazany. Ponadto zauważył konieczność ściślejszej współpracy prywatno-publicznej dla wykorzystania biznesowych możliwości w kształtowaniu cyberbezpieczeństwa. W tym celu powstał plan połączenia sektora przemysłu, placówek badawczych oraz technologicznych, którego owocem ma być dostarczenie innowacyjnych rozwiązań w zakresie wirtualnego bezpieczeństwa. Jak wskazuje Boratyński, to nie są puste słowa, chociażby ze względu na to, że obecnie funkcjonuje program cyfrowej Europy. W swojej wypowiedzi posłużył się stwierdzeniem, że dla wzrostu cyberbezpieczeństwa kluczowe jest podejście horyzontalne. W tym kontekście istotne jest by Europa utrzymała swoją konkurencyjność, a może wręcz stała się liderem w zakresie specjalistycznej wiedzy lub nowoczesnych technologii takich jak np.: sztuczna inteligencja.

Podczas panelu intensywnie omawiano również problematykę związaną z certyfikacją jako gwarancją zaufania w sektorze cyberbezpieczeństwa. Jednak to nie jedyna korzyść, bowiem certyfikacja wspiera również całą branżę nowoczesnych technologii, która tak samo, jak pozostałe sektory jest narażona na liczne zagrożenia – poczynając od cyberkradzieży po działania, mające na celu wyrządzenie jak największych szkód i strat. Na skutek budowania w UE wspólnej certyfikacji wzrasta zarówno uznanie, jaki i jakość. Kluczem jest tutaj stosowanie jednakowych kryteriów. Gdy wszystkie państwa wspólnoty przyjmują określone standardy, to jest oczywiste, że uznają one swoje produkty, co z kolei wpływa na podniesie poziomu wzajemnego zaufania zarówno wobec nich, jak i samych siebie.

Debatę kończyło podsumowanie, w którym jeszcze raz podkreślono znaczenie współpracy prywatno-publicznej jako istotnej składowej dla budowy zaufania oraz podniesienia efektywności cyberbezpieczeństwa. Ponadto wskazano na konieczność lepszej kooperacji na linii przedsiębiorstwa-uniwersytety; zaangażowanie specjalistów z różnych dziedzin, nie tylko związanych z sektorem technologii; efektywniejsze wykorzystanie badań oraz projektów; czy opracowywanie rozwiązań, które staną się bliższe konsumentowi i będą dla niego użyteczniejsze.