Polityka i prawo
"To żyje! Sztuczna inteligencja. Od logicznego fortepianu po zabójcze roboty” [RECENZJA]
Sztuczna inteligencja kojarzy się najczęściej z zabójczymi, autonomicznymi maszynami dążącymi do wyeliminowania człowieka jak zostało to pokazane w serii filmów Terminator. Rzeczywistość okazuje się o wiele bardziej skomplikowana, a elementy sztucznej inteligencji występują już w świecie i pełnią ważną rolę. Niewiele jest jednak kompleksowych, naukowych publikacji poświęconych tej tematyce. Lukę tę stara się wypełnić książka Tobiego Walsha zatytułowana „Sztuczna inteligencja. Od logicznego fortepianu po zabójcze roboty” wydana nakładem Wydawnictwa PWN.
Toby Walsh jest profesorem na Uniwersytecie Nowej Południowej Walii i prowadzi grupę badawczą w Data61, australijskim centrum badań nad technologiami informacyjnymi i komunikacyjnymi. Jest jednym z wiodących światowych uczonych zajmujących się sztuczną inteligencją.
Książka składa się z prologu i trzech części, epilogu, przypisów i bibliografii. W pierwszej części autor opisuje przeszłość AI, przedstawiając wyobrażenia największych naukowców takich jak Alan Turing na temat myślących maszyn. W drugiej części zatytułowanej dzień dzisiejszy AI, Walsh skupia się na przedstawianiu dzisiejszego stanu sztucznej inteligencji, jakie są ograniczenia jej wykorzystania oraz jaki ma wpływ. Część trzecia jest moim zdaniem najciekawsza. Autor stara się w niej prognozować przyszłość sztucznej inteligencji przedstawiając 10 prognoz oraz jakie zmiany technologiczne może przynieść AI. Szczegółowo omawia raport oksfordzki, który szacuje prawdopodobieństwo zastąpienia danego zawodu przez sztuczną inteligencję. Co ciekawe, często nie zgadzam się z konkluzjami autorów raportu Celem autora było stworzenie książki dla wszystkich zainteresowanych, którzy nie są ekspertami w tej dziedzinie. Można powiedzieć, że pomimo nielicznych fragmentów, udało się ten cel zrealizować
Walsh stara się w prosty sposób wytłumaczyć czym w ogóle jest sztuczna inteligencja, jakie są różnice między słabą i mocną sztuczną inteligencją oraz inne skomplikowane rzeczy związane z tą technologią. Najczęściej odnosi w tym sukces, ale nie zawsze tak jest. W szczególności środkowa część książki jest najsłabszym jej elementem, gdzie autor zbytnio zagłębił się w techniczne i matematyczne rozważania, które mogą zwykłego czytelnika znudzić i zniechęcić do kontynuowania lektury. Zdecydowanie warto przemęczyć się przez część środkową, ponieważ końcówka zainteresuje każdego. Stanowi też swoisty poradnik zawodowy, wskazując na zawody przyszłości oraz na konieczne zmiany w edukacji. Czytelnik, który oczekuje sensacyjnych treści oraz nacisku położonego na wojskowe aspekty wykorzystania sztucznej inteligencji srodze się zawiedzie. Walsh w metodyczny i naukowy sposób stara się zmierzyć ze wszystkimi mitami związanymi ze sztuczną inteligencją, a kwestia wykorzystania tej technologii przez wojska zajmuje kilka stron.
Wizualny aspekt książki utrzymany jest na dobrym poziomie. W temat wprowadza nas klimatyczna okładka przedstawiająca graficzne zobrazowanie sztucznej inteligencji. Czcionka tekstu nie męczy podczas czytania. Na dobrym poziomie jest również tłumaczenie książki, w szczególności biorąc pod uwagę dużą trudność w przełożeniu na język polski, technicznych terminów. Niestety pojawiły się też niewielkie potknięcia jak np. Ministerstwo Obrony Stanów Zjednoczonych.
Podsumowując, książka ta porusza bardzo ważny, ale wciąż niepoznany temat i robi to w metodyczny i naukowy sposób nie szukając sensacji. Dla wszystkich osób pragnących dowiedzieć się więcej na temat sztucznej inteligencji jest to pozycja obowiązkowa. Dla tych, którzy szukają sensacji, a AI widzą jedynie przez pryzmat śmiercionośnych robotów praca Walsha okaże się zbyt nudna i szybko ich odrzuci.
